Een veilige vakantie
Heleen de Vries Lentsch blogt over haar praktijkervaringen als veiligheidskundige. Deze keer over hoe (on)veiligheid in zwembaden ons laat zien dat we vaak de makkelijkste weg kiezen op het gebied van veiligheid.
Met de vakantietijd in zicht zwermen we weer uit in binnen- en buitenland. Naar plekken met mooi weer en bij voorkeur water in de buurt. Een mooi zwembad voor jong en oud. Vooral kinderen kunnen uren in het zwembad vertoeven en halen allerlei capriolen uit. Natuurlijk niets mis mee. Behalve dan als het zwembad niet veilig is.
Onveilige roosters
Weleens gelet op de roosters van het filtersysteem? De meesten zullen de zuigende werking in de buurt van de roosters weleens hebben gevoeld. Op kinderen hebben deze roosters grote aantrekkingskracht. Ze houden hun handen ertegen, gaan er onder water op zitten of tegenaan liggen. Soms is de zuiging zo sterk dat zij niet meer zelfstandig loskomen of met hun haren vastraken in het rooster. Ze kunnen niet meer loskomen en verdrinken.
Overtuigen van gevaar
Op tv was een programma waarin de moeder van een op die manier verdronken zoon haar verhaal vertelde. De opa van de jongen heeft een stichting opgericht, ‘The Blue Cap Foundation’, genoemd naar het blauwe baseballpetje wat zijn twaalfjarige kleinzoon altijd droeg. Vanuit die stichting proberen zij in binnen- en buitenland ressorteigenaren met een zwembad te overtuigen van het gevaar. Ze kunnen door middel van een eenvoudige test beoordelen of de zuigkracht te sterk is. Als dat zo is, kan met een extra veiligheidsroosters het gevaar eenvoudig gekeerd worden.
Kop in het zand
In het programma was te zien hoe eigenaren van resorts reageerden toen zij werden gewezen op het gevaar in hun zwembad. Het overgrote deel van die eigenaren reageerde afwijzend en boos. Ze wilden niet meewerken aan de test, ze zeiden dat alles veilig was en maatregelen niet nodig. Oftewel ‘kop in het zand’, ‘geen extra kosten’ en ‘geen gezeur’. Er moet eerst iets ernstigs gebeuren voordat men wordt wakker geschud. In die zwembaden moet eerst iemand verdrinken. Dan willen ze wel een extra rooster aanbrengen.
De makkelijkste weg kiezen
Iedereen die de uitzending over de Bleu Cap Foundation heeft gezien, spreekt schande over het gedrag en de botte weigeringen van de ressorteigenaren. Daar ben ik het mee eens, dit moet absoluut worden aangepakt via regelgeving. Maar tegelijkertijd denk ik: hoe gaan wij om met situaties waarin dingen (bijna) mis gaan of zelfs fataal aflopen? Gaan wij dan (preventieve) maatregelen nemen? Vaak gaan er jaren overheen voordat men van deze noodzaak doordrongen is. Mensen kiezen vaak voor de makkelijkste weg totdat het echt niet anders kan. Als we die mentaliteit nou eens om konden buigen, wat zou de wereld er dan anders en veiliger uitzien.
Heleen de Vries Lentsch is veiligheidskundige en schrijft voor VCAnieuws.nl maandelijks een blog over haar praktijkervaringen.
Meer blogs van Heleen
Als je helm maar goed zit
Kies altijd antwoord B
Gelegaliseerde criminelen
Miscommunicatie
WIl je even tekenen
