Miscommunicatie

Vanaf september 2015 blogt Heleen de Vries Lentsch over haar praktijkervaringen als veiligheidskundige. Onderwerp deze keer is miscommunicatie.

In de VCA checklist staat de ‘eis m.b.t. communicatie over VGM-zaken zonder taalbelemmeringen’. Ik vind dat een heel goede eis. Mede daarom heb ik moeite met de mogelijkheden die geboden worden om het basis VCA-diploma te behalen in verschillende talen. Het kan in het Engels, Duits, Frans, Pools, Portugees, Turks, Hongaars, Italiaans, Spaans, Roemeens en Slowaaks.

Ik ben van mening dat daardoor taalbelemmeringen juist in stand worden gehouden. Hierdoor ontstaan gevaarlijk situaties en ongelukken omdat dingen niet of verkeerd worden begrepen. Iedere medewerker zou toch een bepaalde, minimale basiskennis van het Nederlands moeten hebben.

'Ik zoek de wc'
Ooit heb ik mij een keer laten overhalen om een VCA cursus te geven aan Poolse medewerkers van een Nederlands bedrijf. Er werd mij op het hart gedrukt dat zij reeds een Nederlandse cursus hadden gevolgd. Als snel kwam ik erachter dat het geleerde op die cursus vooral ging over ‘mooi weer vandaag’, ‘ik zoek de wc’ en ‘wat kost dat?’. Dat is natuurlijk heel andere koek dan de risico’s van asbest, de onderste explosiegrens en een chronische vergiftiging.

Maar goed, ik nam de uitdaging aan en vertaalde mijn hele VCA cursus in het Engels. In de hoop dat mijn enige Engels/Pools-sprekende cursist in de groep het een en ander kon verduidelijken in het Pools. Daarnaast zorgde ik voor heel veel foto’s en plaatjes in een PowerPoint-presentatie en bestelde Poolse lesboeken. Via Google vertaler heb ik mijn presentatie aangepast aan de volgorde in de Poolse lesboeken. Zo kon ik iedere keer ook verwijzen naar de tekst in hun boek als ze iets niet begrepen.

Gebaren en aanwijzen
Vier dagdelen zijn we zo bezig geweest. Ik kreeg het er behoorlijk warm van, zeker die ene middag toen mijn Engels/Poolse-vertaler er niet was. Ik zat met alleen Poolssprekende cursisten en ik voelde mij heel klungelig en vreemd. Met gebaren en aanwijzen en half in het Duits, maakte ik mij verstaanbaar. De laatste les oefenden we een proefexamen in het Pools dat ik voor mijzelf vertaald had naar het Nederlands. Anders kon ik het natuurlijk niet uitleggen. Google-vertaler ben ik inmiddels wel dankbaar. Er komen soms wat kromme zinnen uit, maar de strekking van het verhaal is wel duidelijk.

Toen kwam het Poolse examen. En een paar dagen later de uitslag. Op één na was iedereen geslaagd. De gezakte cursist had net een fout teveel. Normaal ben ik altijd erg blij met een goede uitslag, maar nu gaf het mij een heel dubbel gevoel.

Heleen de Vries Lentsch is veiligheidskundige en schrijft voor VCAnieuws.nl maandelijks een blog over haar praktijkervaringen. 

Meer blogs van Heleen 
Als je helm maar goed zit
Kies altijd antwoord B
Gelegaliseerde criminelen
WIl je even tekenen
Een veilige vakantie